Naar de ander kant van de bergen

Zaterdag 18 april

Vandaag gaan we de bergen over naar het plaatjes Columbia, waar vgls RV parky een leuke camping ligt: 49er RV Park. We hebben nog even app- en skypecontact. Viev vertelt dat Oma Muis is gevallen en een bult op haar achterhoofd heeft. Ze gaat er vanavond samen met Juul na haar werk nog even naartoe. Fijn dat ze zo zorgzaam zijn!

Om 10.30 pakken we de boel weer op en vertrekken. Voordat we afreizen gaan we eerst nog even met de camper naar Het Mono Lake, we kunnen er nu dichtbij komen. Het is een prachtig blauw meer met kleine bergtoppen te zien vanwege de lage waterstand. We kunnen de witte aanslag zien op het zoutmeer, een bijzonder gezicht.

De kortste weg is via de Tioga Pass, maar deze is nog steeds gesloten ivm onbegaanbare weg. Dus besluiten we de Sonora Pass te nemen, weg 108. Navi wil dat we een andere weg nemen, er wordt ook afgeraden om met Trucks en auto’s langer dan 30 feet over deze weg te gaan. Ondanks dat gaan we toch deze weg op. Onderweg lasten we een rustpauze in bij een parkeerruimte met een prachtig beekje, echt een plaatje. Gelukkig zijn er nog meer campers die daar recreëren dus is het gebied wel toegankelijk voor onze doelgroep. We vervolgen onze reis en rijden hoog de bergen in. Het stijgt behoorlijk. Kasper rijdt en Robbin zit voorin. Ik blijf op de bank zitten en kijk wijselijk niet vooruit maar naar de zijkant, brrr. We stijgen uiteindelijk naar 9500 ft en belanden op sneeuwhoogte. Vanuit het zijraam zie ik zelfs ski-sporen in de sneeuw. Onderweg komen we een tweetal wielrenners tegen en zien mensen zittend met hun stoeltjes in de sneeuw, genietend van de omgeving. Hoe mooi dit ook allemaal is, ik ben opgelucht als we langzaam weer dalen en dichterbij de bestemming komen.

We komen uit in Sonora, een vrij grote plaats met een Europese inslag. De hoofdstraat kon zo een straat uit Italië of Spanje zijn, leuke winkeltjes en mooie huizen met veel groen. We rijden door het plaatsje Columbia, waar het Columbia State Park is. Dit is een dorpje dat nog geheel in de stijl is van de 19e eeuw en ook zo gehouden wordt. Een eindje verderop is onze camping. We zijn benieuwd, het is altijd weer een verrassing wat voor soort camping we oprijden. Deze camping blijkt in tegenstelling tot voorgaande campings bijna vol te zijn. Er is nog één plekje over, maar die bevalt ons niet. Achteraf blijkt er nog een ander plekje te zijn. Omdat we geen zin hebben om te verkassen nemen we dat plekje maar, we boeken gelijk voor twee dagen. Het is een erg klein plekje, we staan zelfs met neus bijna op de straat maar het past. Ondanks de krappe plekken is dit wel een camping met sfeer. Overal zien we mensen met elkaar kletsen en BBQ-en . Al snel maken we kennis met onze achterbuurman Ron. Hij komt een babbeltje maken en blijft anderhalf uur kletsen. Het is interessant om zijn levensverhaal te horen, zijn ontwikkeling van politieagent in NY tot ergotherapeut in Florida. Hij is nu gepensioneerd, woont in Windsor (een plaatsje noordelijk van San Francisco) en staat hier nu 5 dagen samen met een club mensen. Over en weer worden er weetjes en grapjes uitgewisseld maar uiteindelijk wordt hij door zijn vrouw geroepen voor het eten en vertrekt hij gehoorzaam naar de achterburen.

Na het eten ontmoeten we een vrouw met een hondje die graag onze camper wil zien. Ze wil zelf ook zo’n afmeting camper kopen. Ze bekijkt de camper en we raken in gesprek. Ze heet Shannon en woont samen met haar hondje Sr. Bentley in het park in een caravan. Sir Bently is een klein grappig poedeltje dat dienst doet alstherapiehond voor oudere mensen in een verzorgingstehuis. Ondertussen komt er iemand van de camping langs om ons uit te nodigen voor het kampvuur met live- muziek. Dat lijkt ons wel wat, maar Shannon blijft wat drinken en het komt er niet meer van. Het onderwerp kerk komt ter sprake. We zijn nu al voor de derde keer in de VS en hebben nog steeds geen kerkdienst meegemaakt, terwijl dat wel ons plan was. Morgen is onze laatste kans. Shannon biedt ons aan mee te nemen naar haar kerk in Sonora.  Morgenochtend om 10.00 uur komt ze ons halen.

We kijken terug op een intensieve rit en leuke ontmoetingen met Ron en Shannon. Leuk en leerzaam om met de Amerikanen zelf in gesprek te komen en ervaringen uit te wisselen. We zijn ook benieuwd naar de kerkdienst van morgen. Geen tijd gehad om te bloggen vandaag.